Mijn naam is Jeroen Bakker, ik ben 27 jaar en ik zit op dit moment in de afrondende fase van mijn opleiding aan de Theologische Universiteit in Kampen. Nog een maandje of twee de losse eindjes aan elkaar knopen en dan ben ik afgestudeerd in twee theologische masters: de Predikantsmaster en de master Identiteit Ethiek en Samenleving.
In mijn bachelor ben ik afgestudeerd op het tegoed van het Oude Testament voor een hedendaagse Ars Moriendi, ‘stervenskunst’. De eindscriptie van mijn Master Identiteit Ethiek en Samenleving is een zoektocht naar Bijbelse Theologie die handvatten biedt voor de omgang met de vreemdelingenproblematiek en het afstudeerproject van mijn Predikantsmaster gaat over de vormgeving van gastvrijheid als kerkelijke praktijk. In mijn opleiding heb ik steeds de snijvlakken opgezocht met het concrete leven, en dat is ook wat ik van plan ben om te blijven doen. Waar ik precies terecht kom weet ik nog niet, maar ik wil nu in elk geval met mijn theologische bagage de verschillende werelden waar ik over na heb gedacht daadwerkelijk betreden. Omdat ik uitzie naar de vuurproef voor mijn eigen denken, maar ook omdat ik geloof dat theologie in de complexiteit van het leven van alledag licht en ruimte te bieden heeft.
Video
https://youtu.be/Lhg81tW_wW8
Blog
In mijn bachelor ben ik afgestudeerd op Oude Testament, maar dan wel met een concrete spits: na een heftige complicatie bij een routine-ingreep stond ik ineens onverwacht op het randje van de dood. Op zoek naar het tegoed van het Oude Testament voor een hedendaagse ars moriendi (“stervenskunst”) kon ik terug kijken op de heftige existentiële ervaring waar ik zelf middenin had gezeten. Een cultuur waarin de dood vooral iets is waartegen je met elkaar vecht en waarin ziekte zoveel mogelijk wordt bestreden, biedt schokkend weinig adequate antwoorden op de onverbiddelijke realiteit van ziekte en dood. Vechten is prima, maar dood gaan we uiteindelijk allemaal. En dan blijkt het Oude Testament ineens heel veel te bieden voor de omgang met een thema waar onze eigen cultuur verlegen mee is.
Die koppeling tussen academische reflectie en concrete, existentiële ervaring is wat ik zo mooi vind aan theologie. Daar ben ik in mijn opleiding actief naar op zoek gegaan. Via literatuur en theoretische discussie, maar ook door het opzoeken van andere werelden. De wereld van de dak en thuislozen in Zwolle, de kloostergemeenschap Oudezijds 100 op de Wallen in Amsterdam, de wereld van TBS maar ook de wereld van de Eerste Kamer. Theologie gaat over het volle leven, over kerk en geloof, maar ook over publieke presentie, identiteit en maatschappelijke problematiek. Het is juist het snijden van God en leven dat theologie zo spannend en zo ontzettend waardevol maakt. Ik ben de vreemdelingenproblematiek ingedoken en op zoek gegaan naar Bijbelse-Theologische handvatten voor een probleem dat zo groot is als de wereld maar ook zo klein als de individuele keuzes die we maken. Die realiteit heb ik geprobeerd te beantwoorden door na te denken over de vormgeving van gastvrijheid als kerkelijke praktijk. Ik denk dat gastvrijheid een gebot der stunde is in onze versplinterende cultuur: we hebben het nodig in deze competitieve wereld die genadeloos is voor verliezers, maar ook voor onze eigen geestelijke hygiëne in een wereld die ons terugdrijft in de muffe cocon van ons eigen ik.
Theologie dwingt je onder ogen te zien dat de wereld groter is dan je eigen leventje, maar biedt ook handvatten om daarmee om te gaan.
Stem op de Jonge Theoloog des Vaderlands 2018
[poll id=1016]
